Er was een tijd dat beeldhouwers enkel heiligen, kerkelijke figuren of staatshoofden kapten.

In de 19de eeuw kwam daar een vrij abrupt einde aan.  De beelden ‘ontkerkelijkten’ en ‘emigreerden’ van de veilige kerk- of paleisinterieurs naar nieuwe ruimten die ontstonden door het trekken van brede lanen en weidse pleinen.  De liberale denkers lieten nu allerhande historische figuren, grote mannen en burgerlijke deugden in drie dimenties los op de massa.

In 1849 oppert de redacteur van “La Renaissance” : “ Het  is  niet meer  zo  dat  er  te weinig standbeelden staan op de pleinen: er zijn te weinig pleinen voor de beelden”.  Klare Lijn maakte een persoonlijke selectie uit het oeuvre van Jean-Paul Laenen, Marcel Rau, Oscar Jespers, Eugène Simonis e.a. !